Op een morgen zag ik bij het openen van mijn deur twee vissen, zingend op de takken van een Japanse kersenboom.
Ze neurieden een oud disco lied:
« Dance, boogie wonderland… »
Een veelkleurig tapijt ontrolde zich aan mijn voeten die in zeemeerminstaarten veranderd waren.
Ik gleed naar hen toe, de ogen gesloten, met deze zin als een schitterende schat op mijn lippen:
« No more tears in my cup of tea »